İSRAİL MUCİZESİ EFSANESİ:

İsrail’in Dış Finansmanı                                             Roger GARAUDY

   İsrail Başbakanlık özel kalem müdürü Doktor Yaakov Herzog,yaptıkları toplantıların gayesini şöyle belirtir: “İsrail’e en önemli yatırımları nasıl çekmek gerektiğini tetkik etmek ve dışarıda ikamet eden Yahudi sermaye sahiplerini,doğrudan doğruya sorumluluk ve bir iştirak hissi taşımaları için,İsrail ekonomisine sıkı bir şekilde karıştırmak...Şimdi yeni bir şey planlıyoruz:Yabancılar içinde asimilasyona uğramaya karşı yapılan mücadele çerçevesinde,Diaspora’nın İsrail ile özdeşleştirilmesi doğrultusunda bir çeşit muhteşem bir diyalog.”

   Bu gayret hayli para getirici bir işlem olarak kendini gösterdi,çünkü Amerikan Yahudi örgütleri her sene İsrail’e ortalama bir milyar dolar gönderiyorlar.( Hayrî olarak görülen bu yardımlar,bağış yapanın vergi borcundan düşülebiliyor.Yani bunlar,Amerikan vergi yükümlülerinin sırtına yükleniyor,isterse bu yardımlar İsrail’in “savaş çabası”na omuz vermiş olsun...Fakat asıl yardım,doğrudan doğruya Amerika Devletinden gelmektedir ve bu yardım senelik üç milyar doların üstüne çıkmaktadır.)

   Bu dış mali desteklerin anlamını daha iyi kavrayabilmek için şunu hatırlamak yeter: 1948 ile 1954 arasında Batı Avrupa’ya ayrılan Marshall yardımı,onüç milyar dolara ulaşmıştır.Buna kıyas edersek,iki milyondan az nüfusa sahip İsrail devleti,iki yüz milyon Avrupalı’nın aldığı yardımın yarısını almıştır.Bu ise,kişi başına Avrupalılardan yüz kat daha fazla yardım demektir.

   Sadece Amerika’nın katkısı hesaba katıldığında görülür ki,Amerika Birleşik Devletleri 1948’den 1967’ye kadar her İsrailliye 435 dolar ve her Araba da 36 dolar vermiştir.Yahut bir başka anlatımla,nüfusun yüzde 2,5’uğuna,geri kalan yüzde 97,5’a  verilen yardımın yüzde 30’u veriliyor. Kaynak: “ Uzun vadede milletlerarası sermaye akışı ve kamu yardımları” (1951-1959) içinde yayınlanan Birleşmiş Milletler istatistiklerine göre.Alıntılayan:Georges Corm-İsrail’in Finansları,(IPS,1968)

   İkinci bir mali kaynak,İsrail’in devlet bonolarıyla oluşturuldu.Dış ülkelerde bunlar dolar üzerinden satıldı,fakat geri ödemeleri ve faizleri İsrail parasıyla yapıldı.

   Bu bonolar (bunların 1951’de yüzde 99,8’i ABD’de ve 1978 de yüzde 80’i yine aynı ülkede satıldı) İsrail ekonomisinin hizmetine 5 milyar dolardan fazla imkan sundu.Kaynak:State of İsrael Bonds,Jerusalem-New-York,America.Jewish Yearbook,1972,s.273;1978,s.153

   “Bağışlar” ile “bonolar” arasında,Siyonist devlet 1948’den 1982’ye kadar yaklaşık onbir buçuk milyar dolar elde etti.Kaynak:Statistical abstract of Israel (yıllık) ve Bank of Israel,Annual Reports.

   Fakat Amerikan hükümetine karşı bağımlılık,özellikle de 70’li yıllardan beri daha da büyüktür.

   “Altı Gün Savaşı sırasında,dış açık 700 milyon dolara ulaştı ve 70’li yılların başında bir milyarı aştı.Dünya Yahudiliğinin mali desteği,İsrail ekonomisinin sermaye ihtiyacını gidermeye artık yetmiyordu.O Yüzden,Amerikan hükümetinin yardımına başvurulması gerekti.Amerika’da ilkin askeri krediler sağladı,sonra Kippur savaşının ardından,yardımını ekonomi sektörüne de yaydı.Amerikan hükümetinin bu sermaye katkısı,İsrail’in dış borcunun şaşırtıcı bir artışı ile kendini gösterdi.Ülkenin dış borcu 1982 yılında 20 milyar doları aşıyordu.Böylece 70 li yılların başından beri,Diaspora’nın mali yardımının bozulması,İsrail’in ekonomik bağımlılığının iki yönüne göre tahlil edilebilir:Amerikan hükümetinin yardımı ve dış borcun ağırlığı.” Kaynak:Jacques Bendelac:Les fonds exterieurs d’Israel,Ed. “Economicia”,Paris,1982,s.79

   Nihayet ekonomik yardım,İsrail’in Amerika’ya ihracatında sağlanan kolaylıkları da kapsamaktadır.İsrail,gelişmekte olan ülkelerin tercihli tarifesinden yararlanmakta ve bu sayede ihracatının yüzde 96’sını (bir milyar dolar) ABD’ye her türlü vergiden muaf olarak yapmaktadır.

   Kısacası,Siyonist İsrail devletinin karakterini tarife bir tek rakam yeter:Amerika’dan aldığı resmi “yardım” tutarı,fert başına bin dolardan fazlasına denktir.Bunun anlamı ise,zaten Mısın ve pek çok Afrika ülkesinin fert başına düşen gayri safi milli hasılanın üç katından fazla olan,kendi milli gelirine ilave edilmiş bir bahşiş demektir.

   İbni Meymun’un İmanı hakkında çok önemli bir eser yazan ve 20 yıl boyunca İbrani Ansiklopedisi’nin telifini yöneten Kudüs İbrani Üniversite’sinden Prof.Yeşayahu Leibowitz,Kudüs’te 1987’de İbranca yayımlanan İsrail ve Yahudilik/Israel et Judaisme kitabında 1934’den beri Filistin’de yaşayan dindar Siyonist inancı içinde incinmiş bir Yahudi’nin bakış açısıyla,siyasi Siyonizm hakkındaki görüşünü şöyle özetler:

   “Bizim sistemimiz temelden çürümüştür.”(s.255)Bu da iki sebepten ötürüdür;

1-“Felaket her şeyin Millet ve Devlet meselesine bağlı olmasından ileri geliyor.”(s.182)Eğer Devlet ve Millet,başlı başına bir gaye olarak ele alınıyorsa,o zaman “Yahudilik reddedilmiştir,çünkü en önemli olan İsrail Devleti’dir.” (s.182)

   “Milliyetçilik insanın cevherinin imha edilmesidir.” (s.182)

   “İsrail devleti,bir ordusu olan bir devlet değil,aksine bir devleti olan bir ordudur.” (s.31)

2-Amerika Birleşik Devletleri karşısında bu devletin bağımlılığı “Bizde toptan yıkım bir tek gecede baş gösterebilir;Bütün varlığımızı Amerikan ekonomik yardımına bağlayan kusursuz aptallığın sonucu olacaktır bu.” (s.225)

   “Amerikalılar burayla sadece Tsahal üniforması altında bir Amerikan paralı askerleri ordusunu ayakta tutmak düşüncesiyle ilgileniyorlar.” (s.226)

   “Yahudi yumruğunun gücü,üzerini kaplayan Amerika’nın çelik eldiveninden ve bu eldivenin içinde astar vazifesi gören dolarlardan gelir.” (s.253)

                                                                  İSRAİL MİTLER ve TERÖR’den (Sh.235-245)

                                                                         Pınar Yayınları-1996